Snow

 

ΣΟΥΡΗΣ, επίκαιρος όσο ποτέ

Ποιός είδε κράτος λιγοστό

σʼ όλη τη γη μοναδικό,

εκατό να εξοδεύει

και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,

νάʼχει επτά Πρωθυπουργούς,

ταμείο δίχως χρήματα

και δόξης τόσα μνήματα;

Νάʼχει κλητήρες για φρουρά

και να σε κλέβουν φανερά,

κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε

τον κλέφτη να γυρεύουνε;

(Γ. Σουρής)

Ο κατά Σωκράτη ορισμός του μορφωμένου ανθρώπου:

Όταν ρωτήσανε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου,

Δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων. «Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς...

Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;

1. Πρώτα απ'όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις , αντί να ελέγχονται από αυτές...

2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα & λογική..

3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές..

4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα..

5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους..

6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες & τις αποτυχίες τους..

7. Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους...»

ΣΩΚΡΑΤΗ

ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΛΒΟΥ, ΩΔΑΙ

ΕΙΣ ΣΑΜΟΝ Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι· θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία. Αυτή (και ο μύθος κρύπτει νουν αληθείας) επτέρωσε τον Ίκαρον· και αν έπεσεν ο πτερωθείς κ' επνίγη θαλασσωμένος· Αφ' υψηλά όμως έπεσε, και απέθανεν ελεύθερος.- Αν γένης σφάγιον άτιμον ενός τυράννου, νόμιζε φρικτόν τον τάφον. [δ'-κγ'] Εάν φιλοτιμούμεθα 'να την ξαναποκτήσωμεν μ' ίδρωτα και με αίμα, καλόν είναι το καύχημα της αρχαίας δόξης.

ΑΙ ΕΥΧΑΙ Της θαλάσσης καλήτερα φουσκωμένα τα κύματα 'να πνίξουν την πατρίδα μου ωσάν απελπισμένην, έρημον βάρκαν· 'Σ την στεριάν, 'ς τα νησία καλήτερα μίαν φλόγα 'να ιδώ παντού χυμένην, τρώγουσαν πόλεις, δάση, λαούς και ελπίδας· Καλήτερα, καλήτερα διασκορπισμένοι οι Έλληνες 'να τρέχωσι τον κόσμον, με εξαπλωμένην χείρα ψωμοζητούντες· Παρά προστάτας 'νάχωμεν. Με ποτέ δεν εθάμβωσαν πλούτη ή μεγάλα ονόματα, με ποτέ δεν εθάμβωσαν σκήπτρων ακτίνες. [ε'-ι'] Ημείς δια τον σταυρόν ανδρείως υπερμαχόμεθα και σεις εβοηθήσατε κρυφά τους πολεμούντας σταυρόν και αλήθειαν. Δια 'να θεμελιώσητε την τυραννίαν, τιμάτε τον σταυρόν εις τας πόλεις σας, και αυτόν επολεμήσατε εις την Ελλάδα. Και τώρα εις προστασίαν μας τα χέρια σας απλώνετε! τραβήξετέ τα οπίσω· βλέπει ο θεός και αστράπτει δια τους πανούργους. Όταν το δένδρον νέον εβασάνιζον οι άνεμοι, τότε βοήθειαν ήθελεν· εδυναμώθη τώρα, φθάνει η ισχύς του. Το ξίφος σφίγξατ', Έλληνες - τα ομμάτιά σας σηκώσατε - ιδού - εις τους ουρανούς προστάτης ο θεός μόνος σας είναι. Και αν ο θεός και τ' άρματα μας λείψωσι, καλήτερα πάλιν ' να χρεμετήσωσι 'ς τον Κιθαιρώνα Τούρκων άγριαι φοράδες, παρά... Αι, όσον είναι τυφλή και σκληροτέρα η τυραννίς, τοσούτον ταχυτέρως ανοίγονται σωτήριοι θύραι. Δεν με θαμβώνει πάθος κανένα· εγώ την λύραν κτυπάω, και ολόρθος στέκομαι σιμά εις του μνήματός μου τ' ανοικτόν στόμα.

No comments.....

Για ποια Μακεδονία μιλάνε οι Σκοπιανοί?

Τα «ίχνη» του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο Κουβέιτ (από την εφημερίδα "ΤΟ ΕΘΝΟΣ")
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ gapostolidis@pegasus.gr

Ελληνες αρχαιολόγοι ακολουθούν τα χνάρια των Μακεδόνων στο Κουβέιτ. Σε μια μακρινή γωνιά της γης, κοντά στο δέλτα του ποταμού Τίγρη μια ελληνική αρχαιολογική αποστολή ανέσυρε από τη σκόνη και τη λήθη ένα ξεχασμένο κομμάτι της ελληνικής Ιστορίας.

Σε ένα νησάκι, τη Φαιλάκα, που ο Μέγας Αλέξανδρος είχε ονομάσει Ικαρο, υπάρχει μια προκεχωρημένη βάση των Σελευκιδών, που έκρυβε πολύτιμες πληροφορίες για την παρουσία των επιγόνων του.
Το ελληνιστικό οχυρό, ο ναός, οι βωμοί και οι αρχαίες ελληνικές επιγραφές αποτελούν ένα μοναδικό σύνολο που βρέθηκε στις εσχατιές του ελληνιστικού κόσμου. Η έρευνα έφερε στο φως μεταξύ άλλων τμήματα του τείχους, ένα εργαστήριο για την επεξεργασία λίθου και πολλά κινητά ευρήματα.
«Με λείψανα που ξεκινούν από την εποχή του χαλκού και φθάνουν μέχρι τα νεότερα χρόνια, η Φαιλάκα, ένα νησί που βρίσκεται στον μυχό του Περσικού Κόλπου, κοντά στο δέλτα του ποταμού Τίγρη, είναι ένα αληθινό αρχαιολογικό πάρκο, όπου μπορεί κανείς σε μικρογραφία να παρακολουθήσει την ιστορική εξέλιξη της πολυτάραχης αυτής περιοχής.
Η παρουσία των Ελλήνων που έφτασαν εδώ με τον Μεγαλέξανδρο είναι εμφανής για δύο τουλάχιστον αιώνες», σημειώνει η κ. Αγγελική Κοτταρίδου, αρχαιολόγος, υπεύθυνη για τον χώρο της Βεργίνας και επικεφαλής της αποστολής που ξεκίνησε στα τέλη Νοεμβρίου του 2007 και τελείωσε στις 15 Ιανουαρίου. Ηταν η πρώτη επίσημη αποστολή της Ελληνικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.
Το «φυλάκιο»«Σκοπός μας ήταν η ανασκαφή, μελέτη και δημοσίευση των ελληνιστικών αρχαιοτήτων που υπάρχουν στο νησί Φαιλάκα, καθώς και η συντήρηση ευρημάτων. Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, ο Αλέξανδρος έδωσε στο νησί το όνομα Ικαρος και οι διάδοχοί του στο αχανές βασίλειο των Σελευκιδών συνέχισαν να δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αποικία στο νησί με τη μεγάλη στρατηγική σημασία, που ήλεγχε τη θαλασσινή είσοδο της Μεσοποταμίας.
Το ελληνιστικό οχυρό ήταν μια βάση ελέγχου του θαλάσσιου δρόμου, ένα φυλάκιο και είναι προφανές ότι στο σημερινό όνομά του που δεν σημαίνει τίποτε σε καμία από τις γλώσσες και διαλέκτους της περιοχής διατηρείται η ελληνική λέξη που όριζε τον χαρακτήρα της αρχαίας αποικίας και διασώθηκε μέσα από τους αιώνες», αναφέρει η κ. Κοτταρίδου.
Η αρχαιολογική έρευνα στην περιοχή ξεκίνησε με ανασκαφές που έκαναν την περίοδο 1958 - 1985 Δανοί, Αμερικανοί και Γάλλοι αρχαιολόγοι, οι οποίοι αποκάλυψαν τον ναό και το ανατολικό τμήμα του ελληνιστικού οχυρού, που ανάγεται στον 3ο π.Χ. αιώνα.
Η ελληνική αποστολή ξεκίνησε τη συστηματική ανασκαφή στο δυτικό τμήμα του χώρου και μέσα σε 6 εβδομάδες είχε εντυπωσιακά αποτελέσματα. Οπως αναφέρεται στην ανακοίνωση των ερευνητών: «Αποκαλύφθηκε το δυτικό σκέλος του τείχους και μάλιστα όχι μόνον το χαμηλότερο λίθινο τμήμα του, αλλά και η ανωδομή από ωμά πλιθιά και αποσαφηνίστηκαν ζητήματα σχετικά με τις οικοδομικές φάσεις και τη μορφή του, που ήταν έως τώρα ανοιχτά στην έρευνα.
Βρέθηκε τμήμα ενός εργαστηρίου, στο οποίο, όπως φαίνεται, γινόταν η επεξεργασία λίθινων μελών και αναθημάτων που σχετίζονται με τους ναούς.
Ανασκάφηκαν τμήματα κτισμάτων με πλούσια στρώματα καταστροφής, που αντιστοιχούν στις τρεις τελευταίες φάσεις κατοίκησης του οχυρού (β μισό 2ου - 1ος αι. π.Χ.)
«Σημάδια» ξαφνικής καταστροφήςΣε ένα ευρύχωρο δωμάτιο ενός ελληνιστικού οικήματος με τοίχους από πέτρες και ωμά πλιθιά και δάπεδο από πατημένο πηλόχωμα βρέθηκαν ένας μικρός κτιστός φούρνος, πολλά αγγεία, πιθάρια και αμφορείς, χύτρες, κούπες, γαβάθες, πινάκια, ποτήρια και κανάτες, αλλά και άφθονα υπολείμματα τροφής -κομμάτια ζώων, ψάρια, θαλασσινά ακόμη και ένα ολόκληρο πουλί- νομίσματα, ένα χάλκινο δαχτυλίδι και άλλα αντικείμενα που δείχνουν πως η καταστροφή -μάλλον από φωτιά- ήταν πολύ ξαφνική.
Οι τομές που έγιναν προς τα νότια του οχυρού, προς τη μεριά της θάλασσας, δείχνουν ότι η αρχαία ακτογραμμή έφτανε σχεδόν δίπλα από την τάφρο του.
Σε έναν χαμηλό αμμόλοφο στα βορειοδυτικά του οχυρού ερευνήθηκε ένα ευρύχωρο κτίσμα, μέσα στο οποίο υπήρχαν πολλά λίθινα εργαλεία, αλλά και πήλινα αγγεία, ευρήματα τα οποία υπόσχονται να προσφέρουν πληροφορίες για το ντόπιο στοιχείο και τις αλληλεπιδράσεις του με την ελληνιστική αποικία.
Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΤΟΥ ΙΚΑΡΟΥ «Η ελληνική αποστολή φρόντισε για τη συντήρηση της περίφημης στήλης της Ικάρου με τη μεγάλη ελληνική επιγραφή, η οποία ήταν εκτεθειμένη στο μουσείο του Κουβέιτ και έπαθε σοβαρές ζημιές κατά την εισβολή των Ιρακινών, που κατέστρεψαν το Μουσείο και λεηλάτησαν τα εκθέματα», λέει η κ. Κοτταρίδου. «Από το τέλος του πολέμου, μετά τον επαναπατρισμό της, για 15 περίπου χρόνια η στήλη, σπασμένη σε πολλά κομμάτια, βρισκόταν κλεισμένη σε ένα κιβώτιο. Η αποκατάσταση αυτού του μνημείου έγινε στοίχημα τιμής για την ελληνική αποστολή και παρά τις διάφορες αντικειμενικές δυσκολίες και τα προβλήματα ολοκληρώθηκε».

Ελληνες στο Κουβέιτ (από την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ")

Η νήσος Φαϊλάκα του Κουβέιτ υπήρξε ελληνική αποικία από την εποχή της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με το όνομα Ικαρος. Μετά την ιρακινή εισβολή το 1990 και την εκδίωξη των κατοίκων της, μεταβλήθηκε σε έρημη χώρα. ΑΞΙΟΛΟΓΟ έργο πολιτιστικού και οικονομικού ενδιαφέροντος, εκπορευόμενο από το υπουργείο Πολιτισμού, αναλαμβάνουν Ελληνες επιστήμονες και τεχνικοί στο Κουβέιτ, μετά την υπογραφή σχετικής Συμφωνίας από τους Γενικούς Γραμματείς των δύο ΥΠΠΟ. Ο γ.γ. του υπουργείου Πολιτισμού, Χρήστος Ζαχόπουλος, και ο γ.γ. του Εθνικού Συμβουλίου του Εμιράτου του Κουβέιτ για τον Πολιτισμό, τις Τέχνες και τα Γράμματα, κ. Baber S. A. Al-Rifae, υπέγραψαν προχθές συμφωνία, η οποία προβλέπει τη συνέχιση της ανασκαφής στη νήσο Φαϊλάκα από Ελληνες αρχαιολόγους, καθώς και την επίβλεψη του έργου στερέωσης, την ανάδειξη τμήματος του αρχαιολογικού χώρου και τη συντήρηση των ελληνικών αρχαιοτήτων στο Εθνικό Μουσείο του Κουβέιτ. Η Φαϊλάκα, με την αρχαιοελληνική ονομασία Ικαρος, βρίσκεται στον κόλπο του Κουβέιτ, σε απόσταση 12-16 χλμ. από την ακτή, και έχει έκταση περίπου, 24 τ. χλμ. Το 1990, οι Ιρακινοί εισβολείς εκδίωξαν όλους τους κατοίκους και μετέτρεψαν το νησί σε στρατιωτική ζώνη. Το 1991, η κυβέρνηση του Εμιράτου του Κουβέιτ εγκατέστησε τους κατοίκους της Φαϊλάκα στην ηπειρωτική χώρα και τους αποζημίωσε για τις περιουσίες τους. Η σύγχρονη πόλη της Φαϊλάκα είναι σήμερα έρημη, όλα τα κτήρια ανήκουν στο κράτος και δεν υπάρχουν ιδιοκτησίες ή μόνιμοι κάτοικοι. Στο νησί έχει εντοπισθεί και εν μέρει ανασκαφεί ελληνική αποικία, που ιδρύθηκε στα τέλη του 4ου αι. π.Χ. κατά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μέχρι στιγμής, έχει αποκαλυφθεί μικρό μέρος της πόλης και ένας ναός της θεάς Αρτέμιδος. Στις ανασκαφές βρέθηκαν πολλά ελληνικά νομίσματα, ειδώλια, αγγεία και ελληνικές επιγραφές. Εξαιρετικά σημαντικό εύρημα αποτελεί η επιγραφή της Ικάρου, η οποία αποτελείται από 43 στίχους στην ελληνική γλώσσα και υπήρξε καθοριστική τόσο για την ταύτιση του νησιού με την Ικαρο, νησί που αναφέρεται από τον Στράβωνα και τον Αρριανό, όσο και για τη χρονολόγηση της πόλης. Οι αρχές του Κουβέιτ επεφύλαξαν θερμή υποδοχή και φιλοξενία στην ελληνική αποστολή, με έκδηλο ενδιαφέρον για τη συνεργασία των δύο μερών. Είναι μάλιστα ιδιαίτερα ευνοϊκή η συγκυρία που η ελληνική παρουσία στο νησί θα συμπέσει με τις εορταστικές εκδηλώσεις το Μάρτιο του 2008 για τα 50 χρόνια από την έναρξη των ανασκαφικών ερευνών. Οι ανασκαφές, σημειώνεται, άρχισαν το 1958, υπό το Δανό αρχαιολόγο Geoffrey Bibby. Διευθύντρια της ανασκαφικής έρευνας είναι η δρ Κοτταρίδου Αγγελική, αρχαιολόγος, και αναπληρωτής ο δρ Χατζηδάκης Παναγιώτης, αρχαιολόγος

ΑΛΒΑΝΟΙ & ΣΚΟΠΙΑ

Χαρτονόμισμα Σκοπίων

ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ
Σήμερα που τόσος λόγος γίνεται για τους φίλους μας οικονομικούς μετανάστες τους Αλβανούς- άσχετα αν βρίσκονται εδώ νόμιμα ή παράνομα - καλό είναι να δούμε ποιοί κατοίκησαν στο χώρο που βρίσκεται σήμερα η χώρα τους Αλβανία, τουλάχιστον η Νότια – από την προϊστορία μέχρι σήμερα.
Για να μάθουν και οι ίδιοι ό,τι δεν ξέρουν. Γιατί σίγουρα δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να ξέρουν, ή η προπαγάνδα δεν τους αφήνει να ξέρουν, και συμπαρασύρουν μαζί τους και όσους - δυστυχώς είναι οι περισσότεροι της υφηλίου- είναι ανιστόρητοι.
Στην έκταση που σήμερα κατέχει η Αλβανία, υπήρχε η Αρχαία Ιλλυρία. Είχε πάρει το όνομά της από τον Έλληνα ήρωα της εποχής Ιλλυριό, που ήταν γιος του βασιλιά των Θηβών Κάδμου και της Αρμονίας( 1470 π.Χ.). Υπήκοοί του ήταν οι Εγχελείς. Ο Ιλλυριός είχε αδελφό τον Αδρία - εξ ου και Αδριατική- κι ήταν πρόγονος των Δασσαρητών. Γεγονός είναι ότι σήμερα πολλοί Αλβανοί έχουν το όνομα «Ιλλυριός» (Ιλίρ).
Πέραν αυτών πολλοί Αργείοι, Αρκάδες και άλλοι είχαν μεταναστεύσει προς το βορά. Σχετικά μια "Αρβανίτισσα" γράφει:
Αργότερα τους κατέλαβαν οι Μακεδόνες.
Στα 1410 -1220 π.Χ. συναντάμε εκεί τον Δαύνο, το Διομήδη, τον Ευρυμέδοντα, τον Αχιλλέα, το γιο του Νεοπτόλεμο, ώσπου φάνουμε στον Πύρρο ( 318 π.Χ).

Η Αλβανία ήταν στην Ασία
Η Αλβανία ήταν αλλού. Είναι αρχαιότατη χώρα, μόνο που βρισκόταν στην Υπερκαυκασία, κοντά στην Κασπία Θάλασσα, δίπλα στην Αρμενία και τη Γεωργία! Μέχρι που τους διέλυσαν οι Ρωμαίοι τον 1ον μ.Χ. αιώνα. Πρωτεύουσα ήταν η Καμπάχα, ερείπιά της υπάρχουν και σήμερα. Μετά την καταστροφή από τους Ρωμαίους πολλοί Αλβανοί έφυγαν από την Υπερκαυκασία και ήρθαν στη Ιλλυρία. Κοντά στα σημερινά Τίρανα δημιούργησαν το χωριό Αλβανό ή Αρβανο, στην περιοχή της σημερινής Κρόϊας. Το χωρίο αυτό για πρώτη φορά αναφέρεται από τον Πτολεμαίο το Γεωργάφο, ως "Αλβανόπολις", και τον 11ο αιώνα από τους βυζαντινούς. Έτσι ονομάστηκαν Αλβανοί ή Αρβανίτες. Και σιγά –σιγά άρχισαν να αυξάνονται, ενώ παράλληλα έφταναν εκεί κι άλλοι Ανατολίτες ή Σλαύοι. Αυτό, άλλωστε δείχνει και η Γλώσσα που μιλούν, ένα κράμα Αρμενικής, Ινδικής, Περσικής και Σλάβικης. Που φυσικά επηρεάστηκε από την ιθαγενή γλώσσα των αρχαίων Ιλλυριών - αρχαιοελληνική. Ακόμη ήρθαν και διάφοροι Ευρωπαίοι, Ιταλοί και άλλοι, που πρόσθεσαν κι αυτοί την επίδρασή τους. Αλλωστε όλες οι Γλώσσες, μηδεμιάς εξαιρουμένης, έχουν πάρει λέξεις από διάφορους λαούς όπως και η δική μας.
Δεν πρέπει ακόμη να ξεχνάμε ότι ο Πέρσης - γιος του Περσέα- στα 1350 π.Χ. πήγε στην Περσία και ίδρυσε τον οίκο των Αχαιμενιδών. Ούτε ότι ο Ελληνας Ιταλός, είχε πάει στην Ιταλία.
Οι επιδράσεις στη Νέα Αλβανία ολοκληρώθηκαν την εποχή της Τουρκοκρατίας. Στο μεταξύ οι πάμπολοι Ελληνες έφευγαν στο νότο, λόγω των διωγμών.
Να ξεπεράσουμε τις γνωστές, σήμερα, ελληνικές πόλεις ( Άγιοι Σαράντα, Χειμάρα, Αργυρόκαστρο, Δυρράχιο, Σκόδρα κλπ. ) και να δούμε αυτές της αρχαιότητας:
Η Απολλωνία, σημαντική πόλη που ιδρύθηκε τον 6ο π.χ. αιώνα από Κερκυραίους και Κορινθίους.
Το Νυμφαίο, βρέθηκαν πλούσια αρχαιολογικά ευρήματα.
Η Επίδαμνος, το αρχαίο Δυρράχιο, που έκοβε και νομίσματα με τα γράμματα ΔΥΡ.
Η Φοινίκη που χτίστηκε το 230 π.χ., στην περιοχή των Αγίων Σαράντα, εκεί που βρίσκεται το σημερινό ­Φοινίκιο.
Η Χιμαίρα - η σημερινή Χειμάρα - και ακόμη η Βυλλιακή,το Θρόνιο, η Αμάντα, ο Ωριχος και Κατοικούσαν Ελληνικές φυλές

Κατοικούσαν Ελληνικές φυλές
Παλαιοντολογικές έρευνες δείχνουν σήμερα ότι οι περιοχές γύρω από τον Γράμμο, τον Σμόλικα και το Βόρα, από το 2300 π.Χ. ήταν κατοικημένες και οι κάτοικοί τους αποτελούσαν τον κύριο όγκο των πρωτοελλήνων, Ιώνων, Αρκάδων, πρωτοαιολικών φύλλων.
Αλλά η σημερινή προπαγάνδα δεν αφήνει να φανεί ότι αυτοί που κατοίκησαν πρώτοι και δημιούργησαν τον πολιτισμό στην περιοχή ήταν οι Έλληνες. Και δεν χρειάζεται καν το πελώριο πολιτιστικό βάρος της Βεργίνας για ν' αποδείξει τα δικαιώματα των Ελλήνων. Αφού ο αρχαίος Ελληνισμός έφθανε τόσο ψηλά, πάνω από τα Σκόπια. Τον « ήλιο» της Βεργίνας βρήκαν κι εκεί οι Σκοπιανοί και τον λανσάρουν σα δικό τους έμβλημα.
Θα αναφέρουμε μόνο ακόμη ότι γύρω στα 1900, Τούρκοι, Αλβανοί, Βούλγαροι και Ρουμάνοι, σκοτώνονταν μεταξύ τους για τα κυριαρχικά δικαιώματα στο χώρο αυτό, τα οποία είχαν ανέκαθεν οι 'Έλληνες. Μετά από αυτά οι ξένοι, - οι φίλοι μας - έκαναν την περιοχή δωρεά στην τότε Σερβία, την Αλβανία και τη Βουλγαρία. Οι Ρουμάνοι έμειναν απ' έξω, παρά την προπαγάνδα τους.
Όμως όλες αυτές τις περιοχές τις ένωνε η αρχαία Εγνατία οδός που δημιουργήθηκε το 146 μ.Χ.

Ο Δάρδανος από την Αρκαδία
Αλλά και η Δαρδανία, πάνω από τα σημερινά Σκόπια και τις Ελληνικές πόλεις Μοναστήρι, Γευγελή, στην κοιλάδα μεταξύ Μόραβα και Αξιού, - οι Δάρδανοι, εντοπίζονται λίγο πριν τη ρωμαϊκή εποχή- είχε δημιουργηθεί από τους απογόνους του Δάρδανου, του γιου της Αρκάδος Ηλέκτρας και του Δία, που έφυγε από την Αρκαδία. Από κει λόγω κατακλυσμού πήγε στη Σαμοθράκη και μετά εγκαταστάθηκε σε περιοχή κοντά στην Τροία. Από αυτόν πήραν το όνομά τους τα Δαρδανέλια.
Ιστορικά διαπιστωμένη είναι η ύπαρξη Δαρδάνων στην Ανατολή (Περσία), που μετανάστευσαν στη Βαλκανική. Γι αυτό και στα Σκόπια συναντάμε το όνομα «Κύρος» (Γκλιγκόρωφ).

Αρχαία Ελλάδα τα Σκόπια
Ακόμη όμως και αν αγνοήσουμε τα παραπάνω στοιχεία, υπάρχουν αρκετά άλλα, που αποδεικνύουν ότι η περιοχή των Σκοπίων ήταν Αρχαία Ελλάδα.
Το 324 π.Χ. Φίλιππος Β πολέμησε τους Δάρδανους και έκτισε την πόλη Ηράκλεια -ερείπια υπάρχουν και σήμερα- μετέπειτα Μοναστήρι, για να αντιμετωπίζει τις επιθέσεις τους. Κοντά στην πόλη Ηράκλεια ήταν τα χωριά Στύβηρα, Βρυχίδα, Αθακος, Βρυγιάς, Μελιττών. Το Μοναστήρι στο τέλος του 14ου αιώνα είχε 15.000 κατοίκους, τα δύο τρίτα ήταν 'Έλληνες. Αργότερα αυξήθηκαν και υπήρχαν πολλά Ελληνικά σχολεία, νοσοκομεία και μεγαλοπρεπείς ναοί. Πιο πάνω από το Μοναστήρι υπήρχαν οι κωμοπόλεις Δουρίοπος, Στόβοι, Αστυπος, Βαλαζώρα, κ.ά.
Τα Σκόπια αρχικά ονομάζονταν Σκούποι. Εκεί γεννήθηκε ο αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Ιουστινιανός.
Δίπλα στους Σκούπους υπήρχαν η Ολυμπιακή και η Ναϊσός, πατρίδα του Μεγάλου Κωνσταντίνου ( 280 μ.Χ.).
Πιο παλιά εκεί που είναι σήμερα η πόλη της Αχρίδας, υπήρχε η αρχαία ελληνική Λιγκηστίς ή Λιχνίτης ή Λιχνιδός. Οι Λιγκηστές υποστήριζαν ότι είναι απόγονοι των Βακχιάδων της Κορίνθου. 'Ένας από τους βασιλιάδες της ήταν ο Αρραβαίος, η κόρη του οποίου Ευρυδίκη, παντρεύτηκε τον Αμύντα τον Γ', πατέρα τον Φιλίππου του Β' (πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου). Στην περιοχή βρέθηκαν ελληνικές αρχαιότητες και υπάρχουν ακόμη βυζαντινά μνημεία και εκκλησίες.
Στο Τρεμπένιστε κοντά στην Αχρίδα, η αρχαιολογική σκαπάνη αποκάλυψε βασιλικούς τάφους, που μέσα σε αυτούς ήταν χρυσά προσωπεία και άλλα έργα τέχνης του 6ου π.χ. αιώνα που φυλάσσονται στο Μουσείο της Σόφιας.

ΟΙ ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ
Εκτός από τις μεμονωμένες μετακινήσεις διαφόρων οικογενειών από τις περιοχές της σημερινής Αλβανίας και των Σκοπίων στην νότια Ελλάδα, έγιναν και ομαδικές μετακινήσεις πολλών άλλων χριστιανικών οικογενειών Ελληνο-lλλυρικής καταγωγής { οι λεγόμενοι Αρβανίτες, οι οποίοι μιλούσαν την λεγόμενη αρβανίτικη διάλεκτο }.
Τους Αρβανίτες αυτούς είχαν φέρει στην Πελοπόννησο και την Αττικοβοιωτία, για να πυκνώσουν κάπως τον πληθυσμό της ρημαγμένης από τις επιδρομές χώρας, ο Μανουήλ Καντακουζηνός το 1350 , ο Νέριος Ατζαϊόλης το 1384 και ο Θεόδωρος Παλαιολόγος το 1405.
Γι αυτό και κατά καιρούς ακούμε ή και διαβάζουμε ότι ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, η Μπουμπουλίνα, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος και άλλοι αγωνιστές του 21, ήταν… Αλβανοί, όπως ισχυρίζεται η Αλβανική προπαγάνδα. Στην πραγματικότητα ήταν Ελληνες χριστιανοί που η οικογένειά τους μπορεί να προήρχετο από το χώρο της σημερινής Αλβανίας.
Αυτούς τους «Αρβανίτες» θέλησαν να εξολοθρεύσουν οι Τούρκοι όταν κατέλαβαν την Ελλάδα, γιατί ήταν πιο Ελληνες κι από τους παλιούς Ελληνες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, εξ άλλου, ότι οι μουσουλμάνοι Αλβανοί αποτέλεσαν μέρος των Τουρκικών ορδών, που και αυτοί αποκαλούνταν Αρβανίτες.
Οσο για τον Εθνικό Ηρωα της Αλβανίας, τον Σκεντέρμπεη - που σημαίνει στρατηγός Αλέξανδρος - τον Γεώργιο Καστριώτη (1403 - 1468), που πολέμησε σκληρά και πάντα νικηφόρα τους Τούρκους, κι αυτός Ελληνας ήταν, και μάλιστα χριστιανός ορθόδοξος, γιος του Ιωάννη Καστριώτη που είχε συλληφθεί από τους Τούρκους και εξισλαμίσθηκε βίαια το 1443. Οι γιοι του Ιωάννη παραδόθηκαν στους Τούρκους κι έγιναν μέλη του Τουρκικού Στρατού. Αργότερα δολοφονήθηκαν πλην του μικρότερου Γεωργίου, ο οποίος ήταν αρρενωπός και ωραίος. Σ αυτόν έδειξε συμπάθεια ο Σουλτάνος και του ανέθεσε την αρχηγία σώματος 5.000 ανδρών, και τον ονόμασε Σκεντέρμπεη. Ομως ο Σκεντέρμπεης δεν ξέχασε την καταγωγή του και την πίστη του, και εστράφη κατά των Τούρκων. Τότε ιδρύθηκε και ο Σύνδεσμος του Αλβανικού Λαού, που οδήγησε στο Αλβανικό Κράτος. Ηταν μια Ελληνική δημιουργία.

Ο Γεώργιος Καστριώτης (Σκεντέρμπεης)
Από το γάμο του με την χριστιανή, κόρη του Αριανίτη, Ανδρονίκη Κομνηνή, ο Γεώργιος Καστριώτης, απόκτησε ένα γιο τον Ιωάννη Καστριώτη. Ομως ο Γεώργιος πέθανε από κακοήθη πυρετό (17-1-1486 ), αφήνοντας το γιο του και τη χήρα του υπό την προστασία της Βενετίας. Αυτό σήμανε και την υποδούλωση της Νέας Αλβανίας στους Τούρκους. Αργότερα ο Ιωάννης Καστριώτης γύρισε και πολέμησε στη Μάνη. Δείτε για Ελληνες Αρβανίτες, Τουρκαλβανούς, Τσάμηδες.
Ενώ οι Αλβανοί άρχισαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και στο στρατό της, και να μετέχουν στις εκστρατείες της στην Ευρώπη και στην Ασία, αλλά και σε όλες τις μάχες που έδινε.
Τώρα το περίεργο είναι πως οι αυθεντικοί Αλβανοί θεωρούν Εθνικό τους ήρωα τον Γεώργιο Καστριώτη. Για να δικαιολογήσουν τη δημιουργία του κράτους των;
Αυτή ήταν η παμπάλαια, μεγάλη Ελλάδα, που συνεχώς συρρικνώνεται , στο χώρο που πρωτογεννήθηκε, αλλά μεγαλώνει στη Διασπορά.
Οσο για την Αλβανία των Βαλκανίων, αυτή ήταν πάντα ένας κήπος που πήγαιναν πολλοί, και παράλληλα ένα πιάτο απ το οποίο ήθελαν να τρώνε μερικοί.
Αυτά για τους σημερινούς γείτονες Αλβανούς και φίλους οικονομικούς μετανάστες στη χώρα μας. Κι όταν μιλάμε για Αλβανούς, να ξέρουμε και για ποιους Αλβανούς μιλάμε. Τους Αλβανικής ιθαγένειας, ή τους Αλβανούς υπηκόους.

ΤΑΚΗΣ ΒΑΣ. ΚΟΥΤΟΥΖΗΣ
9 -11- 03
*** Το άρθρο αναδημοσιεύεται στην ιστοσελίδα http://geocities.com/xeimarra/mellada.htm , ύστερα από αίτημά της:

Επανέρχομαι στο θέμα της σχέσης Αλβανών - Αρβανιτών και θα σας δώσω στοιχεία από το βιβλίο του κου Δημήτρη Δημόπουλου "Η Καταγωγή των Ελλήνων"
Ο κος. Δημόπουλος διαχωρίζει την ύπαρξη στον χώρο των Βαλκανίων δύο φυλών : Της Μεσογειακής και της Διναρικής που προέρχεται από τον Καύκασο. Η μετανάστευση των διναρικών φυλών στην Ευρώπη μετεφύτευσε και τα ονόματα στις νέες τους πατρίδες. Στα δυτικά της Κασπίας Θάλασσας κατοικούσε ο λαός των Ιβήρων και ακόμα δυτικότερα ο λαός των Αλβανών. Οι Διναρικοί είχαν διεισδύσει στα Βαλκάνια σε προϊστορικές εποχές ενώ οι Αλβανοί αποτελούσαν το νοτιότερο τμήμα τους. Πολλές φορές έπαιρναν στοιχεία από την γλώσσα των λαών που συναντούσαν, έτσι η Αλβανική γλώσσα περιέχει στοιχεία Σλαβικής, Λατινικής, Τουρκικής, Ελληνικής και Αλβανικής προέλευσης.
Υπάρχουν κύρια χαρακτηριστικά διαφοροποίησης μεταξύ Διναρικών και Μεσογειακών:
Οι Διναρικοί είναι πιο υψηλόσωμοι.
Ο κρανιακός τους δείκτης (πλάτος/μήκος) ήταν πάντα μεγαλύτερος, στην αρχαιότητα ήταν (80 - Διναρικοί/ 77 - Έλληνες), σήμερα είναι (84 Διναρικοί / 82 Έλληνες).
Το οπισθόκρανο των Διναρικών είναι πεπλατυσμένο και τα αυτιά τους εξέχουν. Αντίθετα οι Μεσογειακοί έχουν μικρά αυτιά.
Οι Διναρικοί έχουν βραχύτερο κρανίο από τους Μεσογειακούς, πλατύτερο και ψηλότερο. Το πρόσωπο των Διναρικών είναι ψηλότερο και η μύτη τους κυρτή.
Με τις σημερινές έρευνες το μήκος της κεφαλής στους Έλληνες είναι 185-188 mm, ενώ στους Διναρικούς 180mm. Με τα παρακάτω στοιχεία εμφανίζεται μόνο μια ελαφράς μορφής Διναροποίηση στους σημερινούς Ηπειρώτες. Η πλατυινία στην Ελλάδα ανάλογα με την περιοχή κυμαίνεται από 2,5 έως 13%. Μόνο στους Ηπειρώτες υπερβαίνει το 40%. Το ύψος της μύτης στην Ελλάδα στην Ελλάδα είναι περί τα 53-54 mm (στην Ήπειρο 55-56mm), ενώ στους Διναρικούς είναι 60mm.
Το Ελληνικό γένος στην διάρκεια του χρόνου βραχυκεφαλοποιήθηκε με αύξηση του κρανιακού πλάτους (από 141 mm με κρανιακό δείκτη 77 στα αρχαία χρόνια σε 147-150mm με κρανιακό δείκτη 82 σήμερα).
Αυτό μερικοί το επεξηγούν σαν Διναροποίηση των Ελλήνων αλλά δεν ισχύει γιατί αντίστοιχα αυξήθηκε στον ίδιο βαθμό και στους Διναρικούς. Σύμφωνα με τον Σουηδό ανθρωπολόγο ΛΟΥΝΤΜΑΝ οφείλεται σε μετακινήσεις πληθυσμών και σε επιτόπιες αλλαγές τύπου μεταλλάξεων. Είναι φαινόμενο που συνέβη σε όλη την Ευρώπη, όπου σήμερα δεν υπάρχουν δολιχοκέφαλοι λαοί. Ο Λούντμαν δίνει πολλές εξηγήσεις όπως η φτώχια, η ασιτία και το φάσκιωμα των βρεφών.
Οι Χούλσε - Σράιντερ λένε ότι οι απομονωμένοι ορεινοί πληθυσμοί έχουν τάσεις υπερβραχυκεφαλοποίησης (π.χ. Αυστρία, Ελβετία, Ήπειρος). Οι κλειστές κοινωνίες του Μεσαίωνα εξώθησαν την βραχυκεφαλοποίηση ενώ τον τελευταίο αιώνα με την μεγάλη κινητικότητα και τα μέσα μεταφοράς παρατηρείται ότι ξεκινάει παγκόσμια το φαινόμενο της αποβραχυκεφαλοποίησης την οποία παρατηρεί και ο Πουλιανός όσον αφορά τις τελευταίες δεκαετίες. Ο Πουλιανός δίνει την παραπάνω εξήγηση και για την έντονη βραχυκεφαλοποίηση των Ηπειρωτών.
Τα ανθρωπολογικά δεδομένα για την Αλβανία δηλώνουν σαφώς Διναρική : Ψηλό ανάστημα, μεγάλη βραχυκεφαλία, υψικρανία, πλατυινία, πρόσωπο τριγωνικό, μύτη μακρυά και γρυπή. Αλλά η μίξη τους με Αρχαίους Έλληνες έχουν μετριάσει τα Διναρικά χαρακτηριστικά. Αλλά υπάρχει έντονη διαφοροποίηση από Βορρά προς Νότο: Στον Βορρά υπάρχουν οι Γκέγκες, στο κέντρο οι Τόσκηδες (χωρίζονται από τον ποταμό Γενούσο), και νότια οι Βορειοηπειρώτες. Υπάρχουν διαφορές και στις τρείς περιοχές ακόμα και στην γλώσσα. Οι Βορειοηπειρώτες έχουν όμοια χαρακτηριστικά με τους Ηπειρώτες. Οι Τόσκηδες έχουν πολύ μεγαλύτερη ανάμιξη με Βορειοηπειρώτες ενώ οι Γκέγκες καμία. Ο Αμάντος λέει "Οι Τόσκηδες αναμείχθησαν πολύ με Έλληνες, υπέστησαν πολύ την επίδραση του Ελληνικού πολιτισμού". Οι γνωστοί μας Αρβανίτες που μετανάστευσαν τον Μεσαίωνα στην Νότια Ελλάδα προέρχονται από τους Τόσκηδες και τους Βορειοηπειρώτες. Οι Γκέγκες μετανάστευσαν προς το Κοσσυφοπέδιο. Η μεγαλύτερη διαφορά στους σημερινούς Τόσκηδες είναι η θρησκεία!
Ανθρωπολογικά οι Αρβανίτες δεν διαφέρουν από τους υπόλοιπους Έλληνες και καμιά από τις κοινότητες τους (Β. Πελοπόννησος, Σαρωνικός, Εύβοια, Αττικοβοιωτία) δεν είναι υπερ-βραχυκέφαλη. Βρίσκονται όλοι στο επίπεδο της μεσοκεφαλίας (Κ. Στέφανος 1911).
Ο Θ.Πίτσιος έκανε ανθρωπολογικές έρευνες στους Αρβανίτες της Πελοποννήσου βρήκε τα εξής:
Ύψος μύτης (Σε Αρβανίτες: 53,5 ,Σε Ηπειρώτες: 55.5, Σε Γκέγκες: 58-59)
Πλάτος σαγονιού (Σε Αρβανίτες: 110 mm μικρές διαφορές από τους υπόλοιπους Πελοποννήσιους, Σε Ηπειρώτες: 109 mm, Σε Γκέγκες:107.7)
Η Ορθομετωπία υπάρχει στους Αρβανίτες σε ποσοστό 90% ενώ στους Γκέγκες είναι κάτω από 40%.
Άσχετα όμως με τα ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά τα οποία είναι περισσότερο Ελληνικά, τα ψυχικά χαρακτηριστικά των Αρβανιτών αναφέρονται περισσότερο Διναρικά!! Ο Κ.Μπίρης λέει ότι αν και ευφυείς είναι τραχείς και απότομοι στους τρόπους τους, επίμονοι και αγύριστοι αυτό σημαίνει ότι έχουν αποκτήσει μια Διναρική ή Αλβανική παιδεία στην διάρκεια των αιώνων ερχόμενοι σε επαφή με αυτούς. Αλλά ο χαρακτήρας δεν πρέπει συγχέεται με το ανθρωπολογικό μέρος της μελέτης αφού εξαρτάται από διαφορετικούς παράγοντες!